Toerskibindingen

Voor skitoeren heb je speciale bindingen nodig die het mogelijk maken omhoog te lopen. De hiel van de binding moet loskunnen, zodat je de ski’s als het ware meesleept bij het hoog lopen. Voorbeelden van bindingen zijn die van Fritschi (Diamir Freeride) of Naxo bindingen. Dit soort bindingen lijken nog het meest op ‘normale’ skibindingen. Daarnaast zie je nu vooral ook de zogenaamde ‘puntjesbindingen’. Deze van Dynafit afkomstige binding is erg handig. Kleine puntjes in je binding klikken in gaatjes in je schoen en klaar is kees. Voordeel van deze bindingen is ook dat ze erg licht zijn. Dat laatste is belangrijk want elke gram moet mee naar boven. Diverse mensen melden dat ze het ook plezierig vinden dat je met een Dynafit-binding veel dichter op de ski staat. Afhankelijk van wat je gaat doen (meer freeriden of skitoeren) heb je zwaardere bindingen nodig, en een ultralichte racebinding met puntjes is niet meer in staat alle krachten van de schoen goed over te brengen op een brede freerideski.

Over de voordelen en de nadelen van een Dynafit-binding versus een Diamir-binding bestaan er sterke meningen. De Dynafit-bindingen met de puntjes zijn meer geschikt voor vergevorderde toerskiërs. Als je in de diepe sneeuw valt, dan is het een heel gedoe om de schoen weer in de binding te krijgen. Dat is extra vervelend als je bedenkt dat de voorbinding heel goed dicht moet worden gedrukt. Wij kennen zelfs berggidsen die hun ski in de diepte zagen verdwijnen, of hun kruisbanden scheurden toen ze op een onverwacht moment uit hun binding stapten. Best vervelend tijdens een skitoer. Een paar stoppers (of eventueel een vangkabeltje) kan dus een goede investering zijn. Daarmee ben je een flink deel van het gewichtsvoordeel wel weer kwijt.